Ευγενιος Καλοφωλιας
Γιώργος Συριανός, Τυροκόμος – Κτηνοτρόφος στη Μύκονο
"Ζοριστήκαμε με το lock down γιατί κλείσαμε το τυροκομείο. Πουλάμε τα προϊόντα μας κυρίως στην τοπική αγορά και ελπίζουμε ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί και σε ένα βαθμό, θα δουλέψει ο τουρισμός οπότε θα μπορέσουμε να τα διαθέσουμε."
Γιώργος Συριανός, Τυροκόμος – Κτηνοτρόφος στη Μύκονο
Μάκης Κοντιζάς, θερινό σινεμά Μυκόνου
"Ξεχορταριάζουμε για να δούμε πόσα τελικά καθίσματα θα χωρέσουν και περιμένουμε τις οδηγίες από την πολιτική προστασία"
Μάκης Κοντιζάς, θερινό σινεμά Μυκόνου
Μιχάλης Κοντιζάς, Υπάλληλος δήμου Μυκόνου
Μιχάλης Κοντιζάς, Υπάλληλος δήμου Μυκόνου
"Μόλις ήρθα εδώ, εμφανίστηκε και ο κορωνοϊός. Τότε είπα στον εαυτό μου, ότι πρέπει να κάνω κάτι, γιατί διαφορετικά θα τρελαινόμουν. Έτσι αποφάσισα να κάνω δωρεάν μαθήματα αγγλικών στους πρόσφυγες που είναι εγκλωβισμένοι εδώ"
Farid Sidiqi, Αφγανιστάν
"Ήμουν οχτώ μηνών έγκυος και πριν ένα μήνα έχασα το μωρό μου. Τώρα είμαι εγκλωβισμένη στην Ελλάδα και δεν μπορώ να συνεχίσω το ταξίδι μου προς την Γερμανία εξαιτίας του κορωνοϊού"
Amina Saada, 35 ετών, Παλαιστίνη
"Όταν έφτασα στην Ελλάδα, μου υποσχέθηκαν ότι θα μένω σε ένα ωραίο σπίτι. Αντί για αυτό όμως με έφεραν σε camp και μένω μαζί με άλλους 700 πρόσφυγες κινδυνεύοντας να κολλήσω κορωνοιό"
Parwin Naiiby, 58 ετών, Αφγανιστάν
"Με την πανδημία το ταξίδι μου προς τη Γερμανία αναβλήθηκε. Πριν έρθω στην Ελλάδα, έκανα αυτό το τατουάζ. Είναι μια πυξίδα για να μου θυμίζει πάντα τον τελικό προορισμό αυτού του ταξιδιού. Την Δύση"
Ehsan Attayee, 19 ετών, Αφγανιστάν
"Έχω σπάσει και τα δυο μου πόδια, αλλά δεν μπορώ να πάω στο νοσοκομείο στην Αθήνα εξαιτίας του κορωνοιού. Τώρα πονάω πολύ και περπατάω με δυσκολία"
Mohammad Jafari, 39 ετών, Αφγανιστάν
"Δεν φοβάμαι τον κορωνοϊό. Οι Αφγανές είμαστε δυνατές γυναίκες"
Kobra Merzie, 65 ετών, Αφγανιστάν
"Όταν βομβάρδισαν το σπίτι μου, πέντε άτομα σκοτώθηκαν κι εγώ έμεινα στο νοσοκομείο της Ντάρα δυο μήνες. Όταν είδα, ότι έχασα και τα δυο μου πόδια, αποφάσισα να συνεχίσω να ζω με μεγαλύτερο πάθος και δύναμη από ό,τι πριν"
Ο Naji Albader γνώρισε την Baraa πριν από έξι μήνες στο camp της Κω. Εκεί παντρεύτηκαν. Ονειρεύονται μετά το τέλος της πανδημίας να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Αγγλία.
"Στην πρώτη παράσταση μετά την πανδημία, νομίζω πως θα κλαίμε από χαρά κι από λαχτάρα"
Νάντια Δαλκυριάδου, Ηθοποιός
"Θα ξανακάνω άραγε θέατρο; Και αν ναι, πότε; Και πώς;"
Λάζαρος Βαρτάνης, Ηθοποιός
"Να μείνουμε δυνατοί, ώσπου ν' ανταμώσουμε με αναμμένα φώτα"
Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης, Ηθοποιός
"Όσο σκοτάδι κι αν υπάρχει, εμείς κοιτάμε προς το φως"
Στέφανος Παπατρέχας, Ηθοποιός
Μαντώ Ψυχουντάκη, Σκηνογράφος– Ενδυματολόγος
"Η τέχνη είναι το όπλο μας απέναντι στο θάνατο και αν τη κάψουμε, είμαστε ήδη νεκροί. Μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς μουσική, βιβλία, θέατρο, ταινίες, ζωγραφική; Αυτό θα συμβεί!"
Μαντώ Ψυχουντάκη, Σκηνογράφος– Ενδυματολόγος
"Ακόμα και μετά την απελευθέρωση της τουριστικής κίνησης, στόχος όλων μας είναι να παραμείνουμε ασφαλείς, κάτοικοι και επισκέπτες"
Μιχάλης Κοντιζάς, Υπάλληλος Δήμου Μυκόνου
"Εμείς δεν κυνηγάμε το χρήμα, είμαστε της παλιάς σχολής της Μυκόνου. Προετοιμαζόμαστε και περιμένουμε να δούμε τι θα συμβεί"
Νίκος Παπαδόπουλος και Μιχάλης Ζουγανέλης, ιδιοκτήτης και υπάλληλος beach bar Μύκονος
"Θα είναι δύσκολη η φετινή χρονιά, αλλά με αισιοδοξία και θετικό πνεύμα κάτι θα γίνει. Ελλάδα είμαστε"
Ρομίνα Τόση, πωλήτρια ρούχων, Μύκονος
"Στην αρχή φοβηθήκαμε ότι θα χάσουμε τελείως τις δουλειές μας. Ευτυχώς, τώρα φαίνεται κάτι να ξεκινάει πάλι"
Gjovalin Vigu, Εργάτης Μύκονος
1ο ΓΕΛ Χολαργού έτοιμο να υποδεχθεί τους μαθητές μετά την περίοδο της καραντίνας
Τελικές εργασίες πραγματοποιούνται στην προβλήτα, προκειμένου να δέσει ένα πλοίο -αορίστου χρόνου- με ασφάλεια στο λιμάνι του Πειραιά
Λιμάνι Πειραιά
Κανονικά αυτό το διάστημα θα έπρεπε τα πλοία να σφύζουν από ζωή. Όλη αυτή την περίοδο μετέφεραν σχεδόν μόνο ασθενείς από τα νησιά και εμπορεύματα
Δύο ταξιδιώτες ετοιμάζονται να επιβιβαστούν σε ένα από τα πλοία που ταξιδεύουν για Κρήτη στο λιμάνι του Πειραιά
"Με φοβίζει η οικονομία. Τα υπόλοιπα μου φαίνονται τρομοκρατία. Είμαι 46 χρόνια στο λιμάνι. Όταν τον άλλον τον βλέπεις πεσμένο πέφτεις και εσύ”
Νικόλας Φορτεσανάκης, Πλανόδιος- Καντινιέρης
"Είναι πολλά τα ακτοπλοϊκά αυτή την στιγμή τα οποία είναι σταματημένα. Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί"
Μαρίνος Βεργάκης, Ναύτης
"Κάνουμε τις τελευταίες εργασίες στο πλοίο μέχρι να δούμε πότε θα ξανά ταξιδέψουμε"
Μαρίνος Βεργάκης, Ναύτης
"Όλοι φοβόμαστε το αύριο. Πολλοί εργαζόμενοι αυτή την στιγμή έχουν ήδη απολυθεί. Ευτυχώς εγώ είμαι καλά"
Μαρίνος Βεργάκης, Ναύτης
"Είμαι από την Συρία. Επισκέφτηκα την Ελλάδα για να δω την κόρη μου αλλά ξέμεινα λόγω του κορωνοϊού. Δεν ξέρω πότε θα καταφέρω να επιστρέψω"
Zahira Maen, Επισκέπτης
"Έχω αγωνία μόνο για τα παιδιά μου"
Μάρκος – Ματθαίος Βουτσίνος / Οδηγός
"Θέλω να πιστεύω ότι όλο αυτό είναι απλά ένα κακό όνειρο"
Μάρκος – Ματθαίος Βουτσίνος / Οδηγός
"Έχω δύο νταλίκες και δουλεύω μόνο την μια αυτή την στιγμή. Ευτυχώς που οι μεταφορές από και πρoς την Κρήτη δεν έχουν σταματήσει"
Στέλιος Μανωλιδάκης / Οδηγός
"Τώρα που καταργήθηκαν οι βεβαιώσεις των μετακινήσεων, μπορώ να πηγαίνω στην εκκλησία χωρίς το άγχος για τον χρόνο που μπορώ να παραμείνω"
Ο Ηλιόδωρος Φίλιος φωτογραφίζεται σε εκκλησία στο κέντρο της Αθήνας, Αθήνα 7 Μαΐου 2020
"Ήταν δύσκολη η καραντίνα και εύχομαι να μην ξανασυμβεί. Αισθάνομαι λες και βγήκα στον κόσμο πρώτη φορά"
Οι κομμώτριες Κέλλυ Σφυρή (Α) και Ιουλία Βαρουτά (Δ) περιποιούνται τα μαλλιά της Παρασκευής Τσαπραΐλη (Κ-Α) και της Μαίρης Κουλούκη (Κ-Δ), Αθήνα 6 Μαΐου 2020
Άδειες καρέκλες τοποθετημένες στην πλατεία Συντάγματος, ως μέρος της πανευρωπαϊκής εκδήλωσης διαμαρτυρίας “EMPTY CHAIRS” των ανθρώπων της εστίασης και του τουρισμού, για τις επιπτώσεις της πανδημίας του νέου κορονοϊού στον κλάδο τους, Αθήνα 6 Μαΐου 2020.
"Προτεραιότητα μου είναι η προστασία της υγείας όλων όσων έρχονται στο σχολείο. Ο μέσος όρος ηλικίας των εκπαιδευτικών μου είναι μεγάλος και υπάρχει φόβος"
Ιφιγένεια Σχιστού, Διευθύντρια 1ου ΓΕΛ Χολαργού
"Μας έχουν πει πως η σχολαστική καθαριότητα είναι το μεγάλο στοίχημα. Είναι πολύ κουραστικό γιατί είμαστε μόλις δυο καθαρίστριες και το σχολείο μεγάλο. Αλλά θα τα καταφέρουμε"
Θεοδώρα Παντελιού, Υπηρεσία καθαρισμού 1ο ΓΕΛ Χολαργού
"Αλλιώς ονειρευόμουν τους τελευταίους μου μήνες ως καθηγήτρια σε αυτό το σχολείο. Μου φαίνεται αδιανόητο που δεν θα μπορέσω να αγκαλιάσω τους μαθητές μου για να τους αποχαιρετήσω"
Μαίρη Χότζογλου, Εκπαιδευτικός 1ο ΓΕΛ Χολαργού
"Μπορεί να είμαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης αλλα η άμαξα για να κινηθεί χρειάζεται όλους τους τροχούς"
Παναγιώτα Τζουανοπούλου
Ράπτρια / Νοσοκομείο Σωτηρία
"Η καραντίνα μάς έμαθε να αξιολογούμε τα σημαντικά της ζωής"
Βασιλική Σιώζου
Παρασκευάστρια φαρμάκων / Νοκοκομείο Σωτηρία
"Προσέχω να βγαίνουν τα σεντόνια των ασθενών καθαρά και όμορφα σιδερωμένα. Θέλω οι ασθενείς να κοιμούνται ευχάριστα"
Χρήστος Πιερράκος
Εργαζόμενος στον ιματισμό / Νοσοκομείο Σωτηρία
"Επιστρέφω στο σπίτι μου ικανοποιημένος που πρόσφερα στο νοσοκομείο και βοήθησα τους συνανθρώπους μου"
Ευθύμιος Κουκουράβας
Εργαζόμενος στον ιματισμό / Νοσοκομείο Σωτηρία
"Δεν έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο της δουλειάς μου. Συνεχίζω να εργάζομαι και καθημερινά βρίσκομαι στο πόστο μου"
Φώτης Καλφούντζος, Τεχνικός μηχανολογικών εγκαταστάσεων / Νοσοκομείο Σωτηρία
"Πάντα προτεραιότητά μας ο άρρωστος"
Εργαζόμενοι στον ιματισμό στο Νοσοκομείο Σωτηρία
"Αυτή την περίοδο ράβω μάσκες. Πιστεύω ότι είναι ένα κομμάτι προσφοράς προς τον κόσμο"
Ευαγγελία Διαμαντίδου.
Ράπτρια / Νοσοκομείο Σωτηρία
"Τώρα γνωρίζουμε. Είμαστε έτοιμοι για την επόμενη μέρα"
Νοσοκομειακοί φαρμακοποιοί
"Μου αρέσει που κρατάω τους ασθενείς, τους νοσηλευτές και τους γιατρούς καθαρούς και σιδερωμένους. Αυτό μου δίνει χαρά"
AHMED ABDELNABI
Σιδερωτής / Νοσοκομείο Σωτηρία
"Στο νοσοκομείο δεν είναι μόνο οι γιατροί, υπάρχουμε κι εμείς οι μάγειρες οι οποίοι γιατρεύουμε την πείνα"
Μύαρης Θεοφάνης
Μάγειρας / Νοσοκομείο Σωτηρία
"Δεν είμαστε ένα απρόσωπο catering. Ακόμα και με την τροφή μπορείς να κερδίσεις μία μάχη"
Κόλλιας Χρήστος
Μάγειρας / Νοσοκομείο Σωτηρία
"Προσπαθούμε το μαγείρεμά μας να τους θυμίζει το σπίτι τους"
Γερασίμου Μαρία
Αρχιμάγειρας / Νοσοκομείο Σωτηρία
Η αίθουσα αναχωρήσεων στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων στις πτήσεις, για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, Αθήνα 9 Μαΐου 2020.
Η αίθουσα αναχωρήσεων στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων στις πτήσεις, για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, Αθήνα 9 Μαΐου 2020.
Η αίθουσα αναχωρήσεων στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων στις πτήσεις, για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, Αθήνα 9 Μαΐου 2020.
Κόσμος κρατώντας αποστάσεις περπατάει στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, μετά την άρση των περιορισμών της μετακίνησης των πολιτών, που είχαν επιβληθεί, για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, Αθήνα 9 Μαΐου 2020.
"Αυτήν την εποχή, στο ξεκίνημα της καλοκαιρινής περιόδου, το αεροδρόμιο θα έσφυζε από ζωή. Εκατομμύρια επισκέπτες από όλον τον κόσμο θα περνούσαν από την Αθήνα και ετοιμαζόμασταν να τους υποδεχτούμε"
Η senior agent στις Πληροφορίες Αεροδρομίου, Μαρία Ιατρού, φωτογραφίζεται στο γραφείο πληροφοριών στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων στις πτήσεις, για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, Αθήνα 9 Μαΐου 2020.
"Το αεροδρόμιο ήταν τόσο άδειο από επιβάτες μόνο τις μέρες πριν από τα εγκαίνιά του, το 2001. Μόνο που τότε τα συναισθήματα ήταν αντίστροφα, επικρατούσε χαρά και προσμονή"
Η προϊσταμένη λειτουργιών Αεροσταθμού, Χριστίνα Κανάκη, φωτογραφίζεται στην άδεια αίθουσα αναχωρήσεων στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων στις πτήσεις, για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, Αθήνα 9 Μαΐου 2020.
Μια καθαρίστρια περπατάει μέσα στην άδεια αίθουσα αναχωρήσεων στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων στις πτήσεις, για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, Αθήνα 9 Μαΐου 2020.
Η αίθουσα αναχωρήσεων στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων στις πτήσεις, για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, Αθήνα 9 Μαΐου 2020.
Ο κυλιόμενος διάδρομος που οδηγεί στο σταθμό του μετρό και στον προαστιακό σιδηρόδρομο, κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων στις πτήσεις, για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος της Αθήνας, 9 Μαΐου 2020.
Κόσμος απολαμβάνει την βόλτα του κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος στην παραλία του Φλοίσβου, μετά την άρση των περιορισμών της μετακίνησης των πολιτών που είχαν επιβληθεί, για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, στο Παλαιό Φάληρο, 9 Μαΐου 2020.
"Εργάζομαι στο αεροδρόμιο 17 χρόνια. Είναι πολύ περίεργο συναίσθημα να βρίσκεσαι καθημερινά σε έναν αχανή χώρο, χωρίς καθόλου κόσμο"
Η καθαρίστρια Μπουκουρία Ντόμα φωτογραφίζεται στην άδεια αίθουσα αναχωρήσεων στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων στις πτήσεις για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, Αθήνα, 9 Μαΐου 2020.
"Ο κορωνοϊός ήρθε στο Σουδάν αργότερα σε σχέση με την Ελλάδα και μέχρι σήμερα έχουμε σημαντική άνοδο κρουσμάτων και θανάτων. Χάρη στην τεχνολογία μιλώ καθημερινά με συγγενείς μου εκεί και προσπαθώ να τους μεταφέρω τις γνώσεις και την πείρα μου για να προστατευτούν από την πανδημία"
Abdelrasoul Mahmoud 34 ετών, Σουδανός γεννημένος στην Ελλάδα – γιατρός
"Βλέποντας την κατάσταση στο Αφγανιστάν, καταλαβαίνω ότι ο κορονοϊός είναι κοινός για όλους μας, δεν γνωρίζει ηπείρους και σύνορα. Ο κόσμος στη χώρα μου φοβάται, γιατί το σύστημα υγείας είναι σε πολύ κακή κατάσταση"
Νασρουντίν Νιζάμη 34 ετών, αναγνωρισμένος πρόσφυγας από Αφγανιστάν
Κόσμος απολαμβάνει την βόλτα του κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος στην παραλία του Φλοίσβου, μετά την άρση των περιορισμών της μετακίνησης των πολιτών που είχαν επιβληθεί, για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, στο Παλαιό Φάληρο, 9 Μαΐου 2020.
"Στην αρχή κανείς στο Ιράν δεν είχε καταλάβει τη σοβαρότητα του κορονοϊού. Πέρασε πολύς χρόνος χωρίς μέτρα και είχαμε χιλιάδες θύματα. Πρέπει να εφαρμόσουμε τους κανόνες παντου. Η Γη είναι σαν ένα πλοίο με εμάς επιβάτες. Ή θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί"
Milad Motlagh 27 ετών, Μετανάστης από Ιράν
"Όπως και στην Ελλάδα, ο κόσμος ανησυχεί για την οικονομική κρίση, γιατί οι δουλειές έχουν πέσει. Πολλοί φοιτητές κινδυνεύουν να εγκαταλείψουν τα πανεπιστήμια, γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρά τους"
Megumi Midorikawa 48 ετών, Μετανάστης από Ιαπωνία
"Ο κορονοϊός εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα στην Τουρκία. Αυτό με έκανε να ανησυχήσω πολύ για την οικογένειά μου και ειδικά τον μπαμπά μου, που έχει διαβήτη και πάσχει από την καρδιά του. Οι γονείς μου δυσκολεύτηκαν να μείνουν σπίτι, γιατί προέρχονται από εργατικά στρώματα και έχουν μάθει να δουλεύουν για να επιβιώνουν'
Dilara Demir 35 ετών, Μετανάστης από Τουρκία
"Δεν έχουμε ουσιαστική ενημέρωση για το πόσοι είναι οι νεκροί από κορονοϊό στη Συρία. Η πανδημία πρόσθεσε ένα ακόμη πρόβλημα επιβίωσης για τον λαό μας, πλάι στον πόλεμο, την πείνα, το κατεστραμμένο σύστημα υγείας"
Kareem Al Kabbani 30 ετών, πρόσφυγας από Συρία
"Μιλάω καθημερινά με την οικογένειά μου στην Ακτή Ελεφαντοστού. Όμως φοβάμαι για εκείνους που πρέπει να βγουν για μεροκάματο και κινδυνεύουν να νοσήσουν. Θέλουμε να βοηθήσουμε όλους τους ανθρώπους και στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και συγκεντρώνουμε είδη πρώτης ανάγκης για να τους τα προσφέρουμε"
Moussa Sangare, 30 ετών και Aicha Traore, 26 ετών – Μετανάστες από Ακτή Ελεφαντοστού
"Δουλεύω 15 χρόνια σε νοσοκομεία, αυτό είναι ότι πιο δύσκολο έχω αντιμετωπίσει"
Σταματίνα Μυλωνά, security στον Ευαγγελισμό
Νίκη Ζαμάγια Τραπεζοκόμος 49 χρονών, Γ ́κλινική Covid Ευαγγελισμός
Ευαγγελισμός πλυντήρια
Η Άννα Μάρκου και η Όλγα Σιδηροπούλου σιδερώνουν τα σεντόνια του νοσοκομείου.
Σταματίνα Μυλωνά, security στον Ευαγγελισμό
Ευαγγελισμός μαγειρεία
Ιωάννης Αρβανίτης, Νίκος Μαστοράκης Παύλος Ιορδανίδης
"Η εταιρία που μας μισθώνει μας πληρώνει κάθε τέσσερις μήνες. Εμείς παραμένουμε εδώ και κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στους άρρωστους και στην κοινωνία"
Ευαγγελισμός μαγειρεία
Ιωάννης Αρβανίτης – μάγειρας
Ευαγγελισμός πλυντήρια
Ο Χρήστος Κοντός και ο Hektor Balitas ετοιμάζουν τις στολές των γιατρών και νοσηλευτών για σιδέρωμα, μόλις έχουν βγει από τον κλίβανο.
ΜΕΘ Covid 19 Ευαγγελισμός
Χρύσα Βασιλάκη, νοσηλεύτρια ΜΕΘ Covid Ευαγγελισμός
Κωνσταντίνα Κουφίδη, ΜΕΘ Covid Ευαγγελισμός
"Έχουμε εκτιμήσει πόσο σημαντικό είναι να συναντάς τους φίλους και τους δικούς σου ανθρώπους και πόσο σημαντικό είναι να απολαμβάνεις έναν καφέ στον ήλιο."
Φωτεινή Καλπαξή, Φαρμακοποιός
ΜΕΘ Covid 19 Ευαγγελισμός
Νικολέτα Ουζουνίδου, νοσηλεύτρια ΜΕΘ Covid Ευαγγελισμός
ΜΕΘ Covid 19 Ευαγγελισμός
"Συνεχίζουμε να πηγαίνουμε φάρμακα στα σπίτια, κυρίως σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που φοβούνται να μετακινηθούν ή ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. "
Χριστίνα Τσεμπέλη, Φαρμακοϋπάλληλος
Γεωργία Χατζοπούλου, νοσηλεύτρια ΜΕΘ Ευαγγελισμός
ΜΕΘ Covid 19 Ευαγγελισμός
Χρύσα Βασιλάκη, νοσηλεύτρια ΜΕΘ Covid Ευαγγελισμός
"Η ζωή μας δεν έχει αλλάξει πολύ γιατί συνεχίζουμε να εργαζόμαστε κανονικά και αυτό μας κρατάει σε ισορροπία. "
Φωτεινή Καλπαξή, Φαρμακοποιός
"Φοβάµαι µην αρρωστήσω και φοβάµαι για το µέλλον"
Mosharef Parvez, Περιπτεράς
" Έχουµε κάψει τα χέρια µας. Υπάρχει µεγαλύτερη ψυχολογική πίεση αυτή την περίοδο"
Metushi Vana – Tsewova Zhika – Γιαννάκης Αλέκος, Καθαριστές ΟΑΣΑ
Μαϊλίντα Ζόη 45, 11 χρόνια υπάλληλος σε σουπερ μάρκετ.
Παντρεμένη μητέρα δυο παιδιών.
“Τα παιδιά µου ανησυχούν για εµένα που βρίσκοµαι εδώ καθηµερινά”
Νίκος Σταθούλης, Κρεοπώλης Βαρβάκειος αγορά.
"Η πρώτη εβδομάδα ήταν πολύ δύσκολη, υπήρχε πολύ φόβος υστερία και πανικός. Από την αρχή επειδή ξέραμε ότι θα υπάρξουν ελλείψεις εφαρμόσαμε πλαφόν σε αντισηπτικά και μάσκες. "
Χριστίνα Τσεμπέλη, Φαρμακουπάλληλος
Νίκη Ζαμάγια Τραπεζοκόμος 49 χρονών, Γ ́κλινική Covid Ευαγγελισμός
"Ο ρόλος µας αυτή την στιγµή είναι να είµαστε διαµεσολαβητές µεταξύ της δικής µας πραγµατικότητας και της δικής τους"
Παναγιώτης Μίχος & Εφραιµία Μίχου, Εθελοντές
Κωνσταντίνα Κουφίδη, ΜΕΘ Covid Ευαγγελισμός
"Όταν έκανα τα χαρτιά μου για να προσληφθώ στο ΕΚΑΒ, μετά την έκκληση που απηύθηνε ο υπουργός Υγείας, είπα στους φίλους μου πως "πάμε για πόλεμο"
Οι διασώστες του ΕΚΑΒ, Κωνσταντίνα Παπαχριστοδούλου (Α), 39 χρονών και Θωμάς Κουλακιώτης, 48 χρονών, φωτογραφίζονται μέσα σε ασθενοφόρο στο κέντρο επιχειρήσεων του ΕΚΑΒ, 11 Απριλίου 2020. Ο Θωμάς Κουλακιώτης είναι παντρεμένος και έχει ένα παιδί και εργάζεται σαν διασώστης στον ιδιωτικό τομέα, τα τελευταία εφτά χρόνια. Όταν ο υπουργός Υγείας έκανε έκκληση σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό για να προσληφθούν για την αντιμετώπιση της πανδημίας έκανε αίτηση και ανήκει στην πρώτη “φουρνιά” που ρίχτηκαν στη μάχη ενάντια στον κορονοϊό. Ξεκίνησε να δουλεύει στο ΕΚΑΒ την 1 Απριλίου 2020.
Χριστίνα Τσεμπέλη και Φωτεινή Καλπαξή, Φαρμακοποιοί
"Οι άνθρωποι που σταµατάµε στον δρόµο πολλές φορές µας στηρίζουν µε µαντηλάκια και µάσκες. Είναι συγκινητικό"
Βασιλική Ιατρούδη, Αστυνοµικός Τροχαία
Ιωάννα Ζαχοπούλου Τραυματιοφορέας, Ευαγγελισμός
Ιωάννα Ζαχοπούλου Τραυματιοφορέας, Ευαγγελισμός
Λάμπρος Κότσιρας, Τραυματιοφορέας, Ευαγγελισμός
Λάμπρος Κότσιρας, Τραυματιοφορέας, Ευαγγελισμός
Μαρία Κυριακούλη, καθαρίστρια κλινική Covid Ευαγγελισμός
Μαρία Κυριακούλη, καθαρίστρια κλινική Covid Ευαγγελισμός
Μαρία Κυριακούλη, καθαρίστρια, κλινική Covid Ευαγγελισμός
Νίκη Ζαμάγια Τραπεζοκόμος 49 χρονών, Γ ́κλινική Covid Ευαγγελισμός
"Τωρα με την επιδημία εκτός απο τη μητέρα μου που τη βοηθάω κάνοντας όλες τις εξωτερικές δουλειές, κάνω και μικροψώνια αφιλοκερδώς, σε αρκετούς πελάτες που δεν μπορούν να βγουν γιατί ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες ή φοβούνται."
Δημήτρης Ζαρος 25 χρονών, Διανομέας
"Η ζωή μου δεν έχει επηρεαστεί γιατί συνεχίζω να δουλεύω. Δεν φοβάμαι."
Δημήτρης Ζαρος 25 χρονών, διανομέας
"Πηγαίνουμε ψωμί στο σπίτι σε πολλούς πελάτες μας που φοβούνται να βγουν ή ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες"
Στράτος Δούκας, αρτοποιός από το 1973.
"Η κατανάλωση έχει μειωθεί κυρίως γιατι οι συμπολίτες μας ζυμώνουν στο σπίτι και γιατί δεν θα φύγουν για διακοπές του Πάσχα οπότε αγοράζουν μόνο τα απαραίτητα"
Στράτος Δούκας, αρτοποιός από το 1973.
Λενα Μιμηγιάννη, 33 χρονών, 15 χρόνια υπάλληλος σε κατάστημα κινητής τηλεφωνίας.
"Η ζωή μου άλλαξε πολύ με την επιδημία, φοβάμαι αλλά επειδή έχουμε πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα το παλεύω"
Λενα Μιμηγιάννη, 33 χρονών, 15 χρόνια υπάλληλος σε κατάστημα κινητής τηλεφωνίας.
"Δεν φοβάμαι μήπως μολυνθώ (αρρωστήσω), για μένα είναι ποιο σημαντικό να βοηθάς ανθρώπους που πραγματικά το έχουν ανάγκη"
Ελένη Πιπίνη Τρουπάκη 23 χρονών, φοιτήτρια, εθελόντρια στην κοινωνική κουζίνα, “ο άλλος άνθρωπος”, δουλεύει τις τελευταίες 15 μέρες.
"Μέσα από τα social media είδα ότι χρειάζονταν εθελοντές και έτσι προσφέρθηκα. Εδώ με τους ανθρώπους δημιουργούνται πολύ δυνατοί δεσμοί και βλέπεις στην πράξη το αποτέλεσμα της προσπάθειας που κάνεις"
Ελένη Πιπίνη Τρουπάκη 23 χρονών, φοιτήτρια, εθελόντρια στην κοινωνική κουζίνα, “ο άλλος άνθρωπος”, δουλεύει τις τελευταίες 15 μέρες.
"Εν μέσω covid έχουν πολλαπλασιαστεί οι πελάτες που έρχονται στο σουπερ μάρκετ"
Μαϊλίντα Ζόη 45, 11 χρόνια υπάλληλος σε σουπερ μάρκετ.
Παντρεμένη μητέρα δυο παιδιών.
"Την πρώτη εβδομάδα φοβόμουν πολύ, εφαρμόζοντας όμως τα μετρά ασφάλειας και βλέποντας ότι αυτά αποδίδουν τώρα αισθάνομαι κάλα"
Κυριακή Λογοθετίδου 29, 4 χρόνια εργαζόμενη σε σουπερ μάρκετ.
"Είναι πολύ σημαντικό εν μέσω πανδημίας να φροντίζεις για την διατροφή των ανθρώπων, σε κάνει να αισθάνεσαι σουπερ ήρωας! "
Κυριακή Λογοθετίδου 29, 4 χρόνια εργαζόμενη σε σουπερ μάρκετ.
"Αισθάνομαι περήφανη που συμμετέχω στην εκστρατεία ενάντια στην εξάπλωση του covid"
Νικολέτα Ηλιοπούλου 34, Τμήμα απολυμάνσεων του Δήμου Αθηναίων.
Έχει διοριστεί με ΑΣΕΠ πριν δυο χρόνια στο δήμο. Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά.
"Δεν έχω αισθανθεί πιο χρήσιμη στη ζωή μου"
Νικολέτα Ηλιοπούλου 34, Τμήμα απολυμάνσεων του Δήμου Αθηναίων.
Έχει διοριστεί με ΑΣΕΠ πριν δυο χρόνια στο δήμο. Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά.
Στην ερώτηση ποιος κρατάει τα παιδιά απάντησε:
Δυστυχώς δεν έχω κάποιον να τα κρατήσει και ο άνδρας μου δουλεύει και αυτός, έτσι τα αφήνω μονά τους στο σπίτι. Είμαι τυχερή γιατί ξυπνάνε αργά και εγώ δουλεύω πρωινή βάρδια.
"Θα μου φέρεις μια τσάντα; Και μολύβια για να πάω στο σχολείο!"
Η Παναγιώτα δεν ξέρει ακριβώς πόσο χρονών είναι. Λέει ότι είναι πέντε ή μπορεί και έξι. Επίσης, δεν έχει πάει ποτέ στο σχολείο. Μένει σε μια παράγκα στον οικισμό Ρομά της Νέας Ζωής Ασπροπύργου με την κωφή γιαγιά της. Παίζει ξυπόλυτη στα λασπόνερα και στα σκουπίδια του οικισμού και ονειρεύεται ότι κάποτε κάποιος θα της δώσει μία τσάντα και μολύβια για να πάει κι αυτή στο σχολείο.
"Εδώ δεν έρχεται κανείς. Τώρα με τον κορωνοϊό θα πεθάνουμε σαν τις μύγες ξεχασμένοι. Είναι η μοίρα μας να ζούμε δίπλα στη χωματερή και μέσα στα σκουπίδια"
Η Αγγελική Παπαδημητρίου είναι 59 χρονών και είναι διαβητική. Ζει μαζί με τον άντρα της, τα παιδιά και τα δισέγγονά της στον οικισμό Ρομά της Νέας Ζωής Ασπροπύργου. Εξαιτίας της απαγόρευσης κυκλοφορίας κανείς τους δεν μπορεί να πάει για δουλειά και αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης.
"Τι θα κάνουμε τώρα που δεν μπορούμε να πάμε για παλιοσίδερα; Πού θα βρούμε φαγητό; Δεν ξέρω, γιατί μένουμε μέσα και τι είναι αυτή η αρρώστια. Κανείς δεν έχει έρθει εδώ να μας βοηθήσει. Κανείς δεν μας έχει πει τίποτα. Ό,τι ακούμε στην τηλεόραση. Φοβόμαστε"
Ο Παναγιώτης Τσιρικλός γεννήθηκε το 1943 στη Θήβα. Πριν από περίπου 15 χρόνια ήρθε στη Νέα Ζωή Ασπροπύργου θεωρώντας ότι η πρωτεύουσα θα προσέφερε περισσότερες ευκαιρίες στον ίδιο και τα δέκα παιδιά του. Έκανε λάθος.
"Προσπαθούμε να κάνουμε αυτά που μας λένε στην τηλεόραση. Προσπαθούμε να είμαστε καθαροί. Αλλά τι να κάνεις; Κοίτα κάτω, η παράγκα δεν έχει τσιμέντο. Τι κι αν πλενόμαστε; Αμέσως μετά είμαστε πάλι μέσα στο χώμα και τη βρωμιά"
Η Μαρία Διονυσοπούλου έχει δυο παιδιά και μένει σε μια παράγκα από τσιμεντόλιθους, τάβλες και ελενίτ στη Νέα Ζωή Ασπροπύργου. Κάθε βράδυ ζεσταίνει νερό στο γκαζάκι, βάζει την σκάφη στη μέση της παράγκας και κάνει μπάνιο τα παιδιά της.
"Είμαι διαβητικός και φοβάμαι, μήπως κολλήσω αυτή την παλιαρρώστια. Τι τρώμε κάθε μέρα; Μόνο ψωμί."
Τον τελευταίο μήνα δυο φορές τη βδομάδα ο Μπάμπης Μπέκος ξυπνάει στις 3 τα ξημερώματα. Φοράει την υφασμάτινη μάσκα του και μπαίνει στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση το κέντρο της Αθήνας. Εκεί ένας φούρναρης του δίνει το ψωμί που δεν πουλήθηκε τις προηγούμενες ημέρες.
"Αν κολλήσει την αρρώστια, τι θα κάνω; Πώς θα τον πάω στο νοσοκομείο; Στη Νέα Ζωή δεν μπαίνει ούτε ασθενοφόρο ούτε γιατρός"
Η Γεωργία Χαλιλοπούλου, 88 χρονών σήμερα, ήρθε από τη Θήβα στη Νέα Ζωή Ασπροπύργου αναζητώντας μία καλύτερη ζωή. Δεν ανησυχεί τόσο για την ίδια όσο για τον γιο της που εδώ κι έναν χρόνο υποφέρει από κρίσεις άσθματος.
"Κάνω µπάνιο κάθε Παρασκευή"
Yousef Danesh, Πρόσφυγας – Άστεγος – Μαθηματικός
"Είµαστε πιο προσεκτικοί, πλένουµε συνέχεια τις στολές µας, τα γάντια µας, κάτι που δεν κάναµε τόσο συχνά στο παρελθόν"
Ιωάννης Περδίκας & Καλλιρόη Χάσκου, Αστυνοµικοί οµάδα ΔΙΑΣ
"Το ψυχολογικό κόστος και για εµάς είναι µεγάλο"
Ιωάννης Περδίκας & Καλλιρόη Χάσκου, Αστυνοµικοί οµάδα ΔΙΑΣ
"Τώρα οδηγούµε µέσα σε µια άδεια πόλη που δεν έχει ζωή"
Θόδωρος Καπελέρης, Οδηγός λεωφορείου ΟΑΣΑ
"Δεν τελειώνει εδώ η ζωή, συνεχίζουµε"
Θόδωρος Καπελέρης, Οδηγός λεωφορείου ΟΑΣΑ
"Βγαίνοντας απο το θάλαμο δεν έχει μείνει ούτε φόβος ούτε αγωνία, παρά μόνο η αίσθηση οτι εκπλήρωσες το καθήκον σου"
Μιχάλης Μούτσος, Παθολόγος
«Δεν είμαι ήρωας ούτε κάτι το ξεχωριστό απλά κάνω την δουλειά μου κάτω από λίγο πιο δύσκολες συνθήκες, αυτό είναι όλο»
Νίκος Κακάρας – Νοσηλευτής
«Μοιάζει με ένα απλό σφίξιμο στο χέρι, ωστόσο είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι η στιγμή που ένας COVID-19 ασθενής αφυπνίζεται από την καταστολή. Είναι η στιγμή που ξέρεις ότι εσύ και όλη η ομάδα θα σταθείτε με περηφάνια απέναντι στον ασθενή και τους δικούς του. Είναι η στιγμή που αποκτούν νόημα όλα εκείνα για τα οποία πάλεψες»
Ένας COVID-19 ασθενής αφυπνίζεται από την καταστολή (ο κόσμος το λέει τεχνητό κώμα) και σφίγγει το χέρι του ιατρού, στο παράγγελμά του.
Κωστής Ποντίκης, εντατικολόγος
«Κάποιες φορές ξέρεις ότι η κατάσταση ενός ασθενούς έχει ξεπεράσει την ικανότητά σου να την αντιστρέψεις. Ρεαλιστικά θα έπρεπε ίσως να έχεις εγκαταλείψει. Ωστόσο είσαι ακόμη εκεί παλεύοντας. Και αν δεν πετύχεις κάτι άμεσα, γνωρίζεις ότι σοφία που θα αποκομίσεις θα είναι σωτήρια για κάποιους άλλους»
Ένας ενταντικολόγος κάνει τελευταία προσπάθεια ανάνηψης ενός COVID-19 ασθενούς που μετά από λίγες ώρες κατέληξε. Γνωρίζει ότι η απόπειρα αυτή έχει αμελητέες πιθανότητες επιτυχίας, ωστόσο αισθάνεται ότι αυτό είναι η ελάχιστή του υποχρέωση απέναντι σε ένα θνήσκοντα συνάνθρωπο, αλλά και στον εαυτό του τον ίδιο.
Κωστής Ποντίκης, εντατικολόγος
"Φοβάμαι. Ο φόβος όμως ξεπερνιέται όταν έχεις μπροστά σου κάποιον που χρειάζεται τη βοήθειά σου"
Ελένη Κάκαλου
Ιατρός Ε.Σ.Υ.
"Βρίσκομαι άλλη μια μέρα στην πρώτη γραμμή. Αυτή τη μάχη πρέπει να την κερδίσω για εσένα "
Βάσω Χαντζιάρα
Αναισθησιολόγος – Ενταντικολόγος
"Δεν ανέχομαι να με νικήσει ένας μονοκύτταρος οργανισμός"
Οι νοσηλεύτριες Μαρία Τσαμούρη (Κ), Ταϊμπά-Ναζ Ρίαζ (Α) και Ιορδάνα Μοσκόφη (Δ), φωτογραφίζονται πίσω από το τζάμι που χωρίζει την Μονάδα Εντατατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), αγγίζοντας τα σημεία που ακουμπούν τα χέρια των γιατρών, Γιώργου Δημόπουλου (Δ) και Δημήτρη Κωνσταντώνη (Α), στο Αττικό νοσοκομείο στο Χαϊδάρι, 15 Απριλίου 2020. Ο Γιώργος Δημόπουλος είναι καθηγητής εντατικής θεραπείας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, υπεύθυνος της μονάδας κορονοϊού του νοσοκομείο Αττικόν. Είναι παντρεμένος με παιδιά.
Η τραπεζοκόμος Ελένη Γρίβα (Δ), 51 χρονών, μαζί με νοσηλεύτριες μοιράζουν τα γεύματα σε ασθενείς που νοσηλεύονται με COVID-19, στο Αττικό νοσοκομείο στο Χαϊδάρι, 15 Απριλίου 2020. Η Ελένη Γρίβα είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.
"Στην αρχή νιώθαμε άβολα, αλλά μετά νιώσαμε πάρα πολύ όμορφα γιατί προσφέρουμε κάτι στους ασθενείς, οι οποίοι δεν έχουν κανένα δικό τους εδώ, είναι τελείως μόνοι τους."
Η τραπεζοκόμος Ελένη Γρίβα, 51 χρονών, φωτογραφίζεται στον όροφο με τους θαλάμους νοσηλείας ασθενών με COVID-19, στο Αττικό νοσοκομείο στο Χαϊδάρι, 15 Απριλίου 2020. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.
"Το επάγγελμά μας είναι δύσκολο, είναι σαν "λειτουργία", είμαστε στην πρώτη γραμμή, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να εργάζομαι για τον κόσμο. Ο φόβος υπάρχει, αλλά πρέπει να συνεχίζεις, το ψωμί είναι πρώτη ανάγκη"
Ο αρτοποϊός Σπύρος Αχμέτι, 41 χρονών φωτογραφίζεται ενώ ξεφουρνίζει ψωμί, στον φούρνο του, στα Καλύβια Θορικού, 13 Απριλίου 2020. Δουλεύει σαν φούρναρης 22 χρόνια. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.
"Είναι δύσκολο το να μην βλέπεις τους δικούς σου, την οικογένειά σου, ή να βρίσκεσαι έξω, προκειμένου να προστατέψεις και τους ίδιους και όλους τους υπόλοιπους πολίτες της Αττικής".
Ο υπαρχιφύλακας Στέργιος Κακαρόντζας (Α), 28 χρονών και ο αστυφύλακας, Χαράλαμπος Μπαΐλης (Δ), 26 χρονών, φωτογραφίζονται μπροστά από τη Βουλή, Αθήνα 12 Απριλίου 2020. Ο Στέργιος Κακαρόντζας δεν είναι παντρεμένος και ζει μόνος του.
"Η ευθύνη είναι τεράστια, γιατί αν κολλήσω εγώ ή ο κόσμος που δουλεύει εδώ, επειδή εξαρτώνται από εμένα πολλοί άνθρωποι, άμα κλείσω δεν θα μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους"
Ο φαρμακοποιός Λάμπρος Κουρής, 42 χρονών, φωτογραφίζεται στο φαρμακείο του, στα Καλύβια Θορικού, 10 Απριλίου 2020.
Ένας άστεγος άντρας κουβαλάει τα υπάρχοντά του σε σακούλες, περιπλανώμενος μπροστά από κλειστά μαγαζιά στην έρημη πλατεία του Ψυρρή, κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19, στο κέντρο της Αθήνας, Τρίτη 21 Απριλίου 2020.
Ο αστυφύλακας, Χαράλαμπος Μπαΐλης, 26 χρονών, φωτογραφίζεται μπροστά από τη Βουλή, Αθήνα 12 Απριλίου 2020.
Οι διασώστες του ΕΚΑΒ, Κωνσταντίνα Παπαχριστοδούλου (Α), 39 χρονών και Θωμάς Κουλακιώτης, 48 χρονών, φωτογραφίζονται μέσα στο κέντρο επιχειρήσεων του ΕΚΑΒ, 11 Απριλίου 2020.
"Οι φίλοι μου λένε πως είμαι ήρωας, αλλά εγώ δεν αισθάνομαι ήρωας, κάνω απλά τη δουλειά μου και αυτό που αγαπώ"
Η διασώστρια του ΕΚΑΒ, Κωνσταντίνα Παπαχριστοδούλου, 39 χρονών, φωτογραφίζεται σε ασθενοφόρο, στο κέντρο επιχειρήσεων του ΕΚΑΒ, 11 Απριλίου 2020. Η Κατερίνα Παπαχριστοδούλου είναι παντρεμένη με διασώστη που εργάζεται για το Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ) και έχει ένα παιδί.