Τα τελευταία δώδεκα χρόνια η Αλεξάνδρα εργάζεται ως νοσηλευτήρια στο Ασκληπιείο Βούλας, οκτώ από αυτά στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα κρούσματα κορονοϊου στην Ελλάδα, δεν πανικοβλήθηκε, το περίμενε, έφτιαξε μια μικρή βαλίτσα και όποτε είχε βάρδια την έπαιρνε μαζί της. Εάν υπήρχε επιβεβαιωμένο κρούσμα στο νοσοκομείο ήξερε πως δεν θα μπορούσε να επιστρέψει σπίτι της. Μπορεί να έπαιρνε όλες τις προφυλάξεις αλλά ο σύζυγος και ο μικρός της γιος ανήκουν σε εξαιρετικά ευπαθείς ομάδες.
Δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να μην δουλέψει παίρνοντας κάποια άδεια αλλά άρχισε να ψάχνει ενεργά μια λύση. Αρχικά απευθύνθηκε στο σωματείο του νοσοκομείου της. Και άλλοι συνάδελφοι είχαν παρόμοιο πρόβλημα οπότε ζήτησαν από την διοίκηση να εξασφαλίσουν κάποιο ξενοδοχείο για να μείνουν εκεί όσοι θα εργάζονταν στην πρώτη γραμμή. Οι διαδικασίες όμως έπαιρναν χρόνο για αυτό και η Αλεξάνδρα ξεκίνησε να ψάχνει μόνη της το που θα έμενε. Κάπως έτσι ανακάλυψε μια ιστοσελίδα στην οποία προσέφεραν δωρεάν διαμερίσματα σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό. Βρήκε το μοναδικό διαμέρισμα σχετικά κοντά στο νοσοκομείο και έστειλε μήνυμα στην Νέλλη, την ιδιοκτήτρια:
«Καλημέρα καλή εβδομάδα καλή δύναμη!! Είμαι η Αλεξάνδρα! Νοσηλεύτρια στην ΜΕΘ Ασκληπιείο Βούλας κι όπως γνωρίζετε περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή το πρώτο κρούσμα.Στο σπίτι έχω το γιο μου μεταμοσχευμένο …και το σύζυγο με στεφανιαία νόσο… ισχύει η προσφορά για το διαμέρισμα; Ευχαριστούμε πολύ για τη βοήθεια που μας προσφέρετε όλοι αυτές τις δύσκολες ώρες…»
25η Μαρτίου θα μετακόμιζε μαζί με δυο ακόμη νοσηλεύτριες της ΜΕΘ που έμεναν και εκείνες με άτομα υψηλού κινδύνου: την Μαρία και την Ιωάννα.
To διαμέρισμα είχε δοθεί σε ένα ζευγάρι ιατρών, τελευταία στιγμή όμως εκείνοι βρήκαν κάποια άλλη λύση και έτσι η Νέλλη της απάντησε πως τελικά ήταν ελεύθερο. Αντάλλαξαν μερικά μηνύματα – Η Αλεξάνδρα επέμεινε να πληρώσει όλους τους πάγιους λογαριασμούς – και τελικά συμφώνησαν: 25η Μαρτίου θα μετακόμιζε μαζί με δυο ακόμη νοσηλεύτριες της ΜΕΘ που έμεναν και εκείνες με άτομα υψηλού κινδύνου: την Μαρία και την Ιωάννα.
Ήταν και οι τρεις πραγματικά ανακουφισμένες. Ένιωθαν πως τους περίμεναν ιδιαίτερα δύσκολες εβδομάδες και ήταν σημαντικό να μπορούν να συγκεντρωθούν στη δουλειά τους χωρίς άλλο άγχος. Δεν θα μπορούσαν όμως ποτέ να φανταστούν αυτό που θα ακολουθούσε. Πως θα στοχοποιούνταν από ενοίκους της πολυκατοικίας οι οποίοι τελικά κατήγγειλαν πως αποτελούν «κίνδυνο για την υγεία των μόνιμων κατοίκων».
Η πολυκατοικία
Το συγκεκριμένο διαμέρισμα βρίσκεται στην ιδιοκτησία της Νέλλης εδώ και χρόνια. Από πέρυσι το διαθέτει για βραχυπρόθεσμη ενοικίαση. Όταν στις 15 Μαρτίου διάβασε για την πρωτοβουλία κάποιων να προσφέρουν τα άδεια διαμερίσματα στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, θέλησε αμέσως να συμμετάσχει αλλά και να το κοινοποιήσει με την ελπίδα πως και άλλοι θα ακολουθήσουν.
Οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν από τα σπίτια τους για να μην μεταφέρουν στους δικούς τους τον ιό, γιατί να έρθουν σε εμάς;
Όταν λίγες ημέρες αργότερα, πήγε να ετοιμάσει το διαμέρισμα για τις νοσηλεύτριες βρήκε το ασανσέρ εκτός λειτουργίας. Στην πόρτα είχαν κολλήσει ένα χαρτί: «Δεν λειτουργεί λόγω covid 19». Προβληματίστηκε. Το δικό της διαμέρισμα ήταν στο 5ο όροφο και θα ήταν δύσκολο για τις φιλοξενούμενες της να ανεβαίνουν τόσους ορόφους. Θεώρησε πως ίσως οι γείτονες είχαν μάθει τα σχέδια της και προσπαθούσαν να την εμποδίσουν. Η υποψία της επιβεβαιώθηκε όταν τους μίλησε. Της είπαν ξεκάθαρα πως η κίνηση της, τους έβρισκε αντίθετους: «Οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν από τα σπίτια τους για να μην μεταφέρουν στους δικούς τους τον ιό, γιατί να έρθουν σε εμάς;» της είπαν. Εκείνη προσπάθησε να τους εξηγήσει πως οι συγγενείς των νοσηλευτριών κινδύνευαν γιατί έμεναν στο ίδιο διαμέρισμα. Εκείνοι όμως δεν είχαν κανέναν λόγο να ανησυχούν, επρόκειτο για επαγγελματίες που ήξεραν πως να προφυλάσσονται.
Εν τω μεταξύ η Αλεξάνδρα, ετοιμαζόταν να φύγει από το σπίτι της. Είχε προσπαθήσει όσο μπορούσε να τους οργανώσει, να καθαρίσει και να τους έχει ψωνίσει. Στην βαλίτσα της έβαλε λίγα ρούχα σεντόνια, πετσέτες και μια εικόνα της Αγίας Μαρίνας. Σηκώθηκε ξημερώματα για να πάει στην δουλειά και παρότι τους είχε αποχαιρετήσει από το προηγούμενο βράδυ, είχαν όλοι σηκωθεί για να την δουν μια ακόμη φορά. Ήταν όλοι τους φορτισμένοι και κάπως αμήχανοι. Η Αλεξάνδρα πήγε στο νοσοκομείο και μετά τη βάρδια, στο νέο της σπίτι. Ήταν καθαρό, φωτεινό και από το μπαλκόνι έβλεπε θάλασσα. Ένιωθε καλά εκεί αλλά τακτοποιώντας τα ρούχα της, ξέσπασε σε κλάματα. Δεν ήξερε ούτε πότε, ούτε εάν θα ξαναέβλεπε τους δικούς της. Έφτιαξε κάτι να φάει και πριν κοιμηθεί έστειλε στην Νέλλη, ένα μήνυμα για να την ευχαριστήσει για την προσφορά της:
«Συγκίνηση και ανακούφιση για μας που είστε δίπλα μας & μας δείχνετε την ανθρωπιά σας (…) Αφήνουμε τα σπίτια μας για να προστατέψουμε κι εμείς τους δικούς μας ανθρώπους όπως οφείλουμε να κάνουμε και για όλους εσάς!! (..)Υπόσχεση ότι θα κάνουμε το καλύτερο για να γυρίσουμε το συντομότερο στην καθημερινότητα μας υγιείς!!»
Το άλλο πρωί πήγε πάλι στην δουλειά. Είχαν δεχτεί τα πρώτα κρούσματα και η καθημερινότητα της ήταν πλέον τελείως διαφορετική – Καταρχήν έπρεπε να πηγαίνει μισή ώρα νωρίτερα για να βάζει την ειδική ολόσωμη στολή, ποδονάρια, δυο ζευγάρια γάντια, γυαλιά μάσκα και σκούφο. Για τις τέσσερις ώρες που βρίσκεται με τους ασθενείς δεν μπορεί να βγει ούτε για τουαλέτα. Στο τέλος του τετραώρου, βγάζει τα ειδικά ρούχα με προσοχή, πλένεται και συνεχίζει να δουλεύει με μη μολυσματικούς ασθενείς. Όταν τελειώσει, αλλάζει πάλι σε άλλα, καθαρά ρούχα και φεύγει για το σπίτι της. Συνήθως κάνει βραδινές βάρδιες οπότε επιστρέφει γύρω στις 5 τα ξημερώματα. Όσο πιο ήσυχα μπορεί για να μην ξυπνήσει τις άλλες νοσηλεύτριες κάνει ένα μπάνιο και ξαπλώνει. Είναι πάντα πολύ κουρασμένη αλλά από την υπερένταση κοιμάται με δυσκολία. Τα πρωινά μιλάει με την οικογένεια της και προσπαθεί να ξεκουραστεί πριν την επόμενη βάρδια.
Αλεξάνδρα σκάσε! Μην είσαι αχάριστη. Σκέψου τι περνάνε οι συνάδελφοι σε άλλες χώρες. Τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα τα πηγαίνουμε καλά
Όσο περνούσαν οι μέρες όμως, άρχισε να νιώθει ψυχολογικά και σωματικά κουρασμένη, πολλές φορές την έπαιρνε από κάτω αλλά ήταν πλέον αυστηρή με τον εαυτό της: «Αλεξάνδρα σκάσε! Μην είσαι αχάριστη. Σκέψου τι περνάνε οι συνάδελφοι σε άλλες χώρες. Τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα τα πηγαίνουμε καλά» μονολογούσε.
Ένα πρωί, βγήκε για να ψωνίσει. Φορώντας μάσκα και γάντια, επέστρεψε φορτωμένη με τα ψώνια της εβδομάδας. Εκεί, στην είσοδο, συνάντησε για πρώτη φορά κάποιους γείτονες. Τους συστήθηκε και εκείνοι άρχισαν να της κάνουν διάφορες ερωτήσεις, σχετικά με την δουλειά της, εάν έρχεται αντιμέτωπη με κρούσματα, τις προφυλάξεις που παίρνει. Η Αλεξάνδρα κατανοώντας την ανησυχία τους προσπάθησε να απαντήσει ευγενικά. Ένιωσε πως, η συζήτηση είχε πάει καλά. Την ίδια στιγμή όμως κάποιοι από την πολυκατοικία ζητούσαν ενοχλημένοι από την ιδιοκτήτρια να αναλάβει «εβδομαδιαία ειδική απολύμανση κατά του covid-19 όλων των κοινόχρηστων και κοινόκτητων χώρων».
Γενικευμένες αντιδράσεις
Από τη μια υμνούμε το προσωπικό των νοσοκομείων ως ήρωες αλλά εάν νιώσουμε πως μπορεί να έρθουν κοντά μας, ξαφνικά κάποιοι γίνονται επιφυλακτικοί, συχνά και αρνητικοί
Ο Γιώργος Ιντζιάδης, ένα από τα ιδρυτικά μελή της πρωτοβουλίας για την φιλοξενία ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, διαπίστωσε και εκείνος από την πρώτη στιγμή ένα είδος κοινωνικού ρατσισμού προς όσους αναγκάζονται να έρθουν αντιμέτωποι με τον ιό: «Από τη μια υμνούμε το προσωπικό των νοσοκομείων ως ήρωες αλλά εάν νιώσουμε πως μπορεί να έρθουν κοντά μας, ξαφνικά κάποιοι γίνονται επιφυλακτικοί, συχνά και αρνητικοί» εξηγεί. «Άστο καλύτερα μήπως κινδυνεύουμε … Εγώ μένω στο δίπλα διαμέρισμα, μήπως κολλήσω.. Θα είναι μπελάς η απολύμανση…» ήταν κάποιες από τις καταγεγραμμένες σκέψεις όταν πρωτοσυζητούσαν την διάθεση των διαμερισμάτων. Από τις 15 Μαρτίου που ξεκίνησε να λειτουργεί η ιστοσελίδα έχουν διατεθεί 170 διαμερίσματα σε όλη την Ελλάδα. Περίπου είκοσι από αυτά από την Ένωση Επενδυτών Κίνας- Ελλάδας. Πρόκειται για διαμερίσματα που έχουν αγοραστεί από Κινέζους στo πλαίσιo του προγράμματος golden visa και η Σταματίνα Μάρκου που διαχειρίζεται εκ μέρους τους την πρωτοβουλία επιβεβαιώνει πως και εκείνη έχει δεχτεί αντιρρήσεις αλλά και μια εξώδικη διαμαρτυρία από γείτονες διαμερίσματος που διέθεσε σε προσωπικό του νοσοκομείου Σωτηρία. «Μας ζητούσαν να τους μετακινήσουμε γιατί υπήρχε κίνδυνος μετάδοσης του ιού» εξηγεί. Την ίδια κιόλας ημέρα, η Μάρκου κανόνισε να τις μεταφέρει σε άλλο διαμέρισμα μην θέλοντας να διαταραχθούν οι σχέσεις με τους γείτονες.
Η Νέλλη όμως, ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος που έμενε η Αλεξάνδρα με τις δυο νοσηλεύτριες από το Ασκληπιείο Βούλας δεν δεχόταν καν να συζητήσει το ενδεχόμενο να τους ζητήσει να φύγουν. Θεωρούσε πως το ζήτημα θα έληγε στα παράπονα που δεχόταν η ίδια, αλλά αργά το βράδυ της 6ης Απριλίου έλαβε αυτό το μήνυμα από την Αλεξάνδρα:
«Καλησπέρα, τελικά η κακοήθεια των συγκατοίκων ξεπερνά κάθε φαντασία. Έστειλαν καταγγελίες στην διοίκηση του νοσοκομείου που μας κατηγορούν για διάφορα»
…έχουν γίνει στον διοικητή δυο καταγγελίες για τρεις νοσοκόμες. Πως υπάρχει κίνδυνος να μεταδώσουν τον ιό και πως ξεσαλώνουν τα βράδια
Λίγες ώρες νωρίτερα, η Αλεξάνδρα τελείωνε την βάρδια της και η διάθεση της ήταν καλή: Είχαν μόλις ξυπνήσει έναν από τους διασωληνωμένους ασθενείς στην ΜΕΘ και εκείνος ανταποκρινόταν καλά. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο, βρήκε ένα μήνυμα από την Πρόεδρο του Σωματείου που την αναζητούσε. Την κάλεσε και εκείνη άρχισε να την ρωτάει εάν υπήρχε κάποιο θέμα με τους γείτονες της. «Είμαστε σχετικά ήρεμα, γιατί ρωτάς;» απόρησε η Αλεξάνδρα. «Επειδή έχουν γίνει στον διοικητή δυο καταγγελίες για τρεις νοσοκόμες. Πως υπάρχει κίνδυνος να μεταδώσουν τον ιό και πως ξεσαλώνουν τα βράδια», της είπε.
Η Αλεξάνδρα την άκουγε σαστισμένη. Δεν ήξερε τι την είχε πειράξει περισσότερο, ότι τους συμπεριφέρονταν σαν να είναι λεπρές ή ότι υπονοούσαν πως είχαν φύγει από τις οικογένειες τους για να κάνουν εργένικη ζωή. Εκείνο το βράδυ δεν έκλεισε μάτι. Τις επόμενες ημέρες επικοινώνησε με το γραφείο του διοικητή για να μάθει περισσότερα αλλά προσπάθησαν να την καθησυχάσουν. «Οι καταγγελίες έχουν μπει στο αρχείο. Σας παρακαλώ μην ασχολείστε. Σας χρειαζόμαστε ήρεμες στην μάχη που δίνετε!» της είπαν από το γραφείο του.
Είναι οξύμωρο από την μια να μας χειροκροτούν και από την άλλη να μας συμπεριφέρονται έτσι. Και αναρωτιέμαι εκείνοι που έστειλαν την καταγγελία, εάν βρεθούν στο νοσοκομείο οι ίδιοι ή κάποιος δικός τους πώς θα τους φαινόταν να κλείσω την πόρτα και να πω, δεν θέλω να με κολλήσεις.
Η Αλεξάνδρα, όμως είχε θυμώσει. Ένιωθε πως με την καταγγελία προσέβαλαν όχι μόνο την ίδια αλλά και όλους τους συναδέλφους της: «Είναι οξύμωρο από την μια να μας χειροκροτούν και από την άλλη να μας συμπεριφέρονται έτσι. Και αναρωτιέμαι εκείνοι που έστειλαν την καταγγελία, εάν βρεθούν στο νοσοκομείο οι ίδιοι ή κάποιος δικός τους πώς θα τους φαινόταν να κλείσω την πόρτα και να πω, δεν θέλω να με κολλήσεις».
Επιβεβαιώσαμε πως πράγματι έχουν σταλεί δύο καταγγελίες στη Διοίκηση του Νοσοκομείου, αλλά και στην Υγειονομική Περιφέρεια
Με την ένδειξη «Εξαιρετικά επείγον – εμπιστευτικό» κάποιος καταγγέλλει την ενοικίαση του διαμερίσματος στις νοσηλεύτριες «που φέρουν μεγάλο ιικό φορτίο λόγω της εργασίας τους και ως εκ τούτου αποτελούν κίνδυνο για την υγεία των μόνιμων κατοίκων». Ζητάνε να μετακινηθούν σε άλλο χώρο αλλά και τον πειθαρχικό τους έλεγχο για χρηματισμό – αφού αποδέχτηκαν δωρεάν παροχή. Για να ταυτοποιηθούν οι εν λόγω νοσηλεύτριες που «ξεσαλώνουν τα βράδια» οι καταγγέλλοντες συμπεριέλαβαν στον φάκελο και μια σειρά από φωτογραφίες των αυτοκινήτων τους